Made it trough the days of vipassana

Wakker worden met een gevoel van oh god waar begin ik aan. We moesten er rond 5 uur zijn wat betekenede eigenlijk een hele dag afwachten.. met de meiden van hostel nog lekker koffie gehaalt en wat lekkers te eten me laaste sigaretje gerookt. Daar gingen we dan in een taxi naar het centrum voor de meditatie. Wat nog 50 minuten rijden was, de doodse stilte begon al in de auto. Iedereen was zich aan voorbereiden op het onbekende. Aangekomen daar wat later dan verwacht, je aanmelden al je spullen inleveren en toen kreeg je je kamer te zien. Ik had verwacht dat we met ze alle in een soort slaapzaal lagen, wat bleek ik had gewoon me eigen kamer. Wat heel fijn was, een normaal bed nouja hard zeker en een kussen wat een baksteen was maar na alle hostel bedden ben je wel wat gewent om 7 uur begon de brieving over hoe alles werkte. Om 8 uur begon het echt, de doodse stilte begon. Wat in begin zo raar voelde maar je het ook nog niet helemaal beseft. We werden gedumpt in de medatie hall, en werd gezegt let op hoe je ademt. Je mag er geen invloed op hebben laat het op een natuurlijk manier gebeuren en besef dat het gebeurt. Klinkt niet moeilijk toch? Nou na 30 sec zat me gedachten heel ergens anders. Dat uur duurde zo lang.. je merkt hoe ongetraint je geest is. Hoe snel je afgelijdt bent en je gedachten van hot naar her gaat. Veder werd er ook geen informatie gegeven dus wat we eigenlijk deden en waarom? Dat was een grote vraag. Het uur was over en op naar bed. We hadden een gebouw waar wc's, wastafels en douches waren wat leek op soort camping idee. Meteen bed in want ja wat moest je anders?

Dag 1 begon nu echt, om 4 uur ging eerste bel en 4.20 de tweede wat een gong was die een paar keer af ging. Die ik totaal gemist had eant lig nog diep in coma, rond 5 uur werd ik wakker van de moskee die mega hard de hele pray uitsprook, die je overigens bij elke meditatie hoort. Ik kan nooit meer een moskee horen zondee aan de meditatie te denken.
Oepss.. snel omkleden en naar meditatie hall, waar we weer het zelfde moesten doen als de avond ervoor. Tot half 7 moest je mediteren, wat weer vreselijk was met gedachten die van brug naar brug sprong. Ook half slapend voelde je heel moe en merkte je dat je elke keer weg viel. De gong ging weer en het was tijd voor het ontbijt, het eten viel eigenlijk heel erg mee het was soort van klein buffet waar je wat dingen kon kiezen, ik had de havermout gevonden en wat fruit en wat toast wat voor de komende 10 dagen me ontbijt werd, indonesisch in de ochtend viel me toch wat zwaar. Tot 8 uur had je pauze en kon je beetje rond lopen douche en nog even veder slapen op je kamer. Daarna begon de groepssitting waar je verplicht was om in de hall zat. Nu begon de uitleg dat je je weer moest focus op je natuurlijk adem haling en dat je oke moest zijn dat je gedachten werd afgeleid. Oke dat moesten we de komende 3 uur dus doen voor mediteren. Je eerste reachtie als je merkt dat je gedachten weg is, is heel geirrteerd dat mog dus niet meer. Dat is in het begin heel moeilijk.. daar begonnen de eerste pijntjes. Iets wat ik totaal onderschat had is dat je 12 uur per dag mediteert wat betekend op een matje op de grond zitten. Wat fysiek heel zwaar is en waar eigenlijk in begin totaal niet bij stil staat. De 3 uur voelde als een dag mediteren, af en toe even naar buiten om wat water te drinken een rondje te lopen omdat je in begin een beetje dizzy werd en vaak weg viel. Om 11 uur is het lunch tijd en meteen je echte laaste eten. Iin begin vandaag probeer dit goed te maken met meer eten. Wat zorgt dat je meditatie moeilijker wordt en je nog luier wordt. Geen goed idee toch na dag 3 had ik dat wel door. Je kreeg een ijzere plaat wat je bord was, wat je daarna op de camping manier moest afwassen. Ik begon een beetje te lachen in mezelf het ziet nogal comisch uit alles. Ook als je tegen iemand aan botste wou je sorry zeggen of vragen of je ergens langs mocht. Dat mag dus niet dat was in het begin heel moeilijk aan de stilte. Tot 1 uur had je pauze en dan moesten we 4 uur lang mediteren. Met van half 3 tot half 4 verplichte groepszitting en andere uren kon je vaak kiezen of je op je kamer wou mediteren. In begin bleef in zaal zitten want dan ben verplicht om ook echt te mediteten. De pijnen werden meer, je wist niet meer hoe je moest zitten. Je gedachten werd er eigenlijk niet beter op maar alleen maar erger. Elke zitting begon met de stem van buddha die je toe zong en soms wat vertelde, een vreselijke stem om naar te luisteren. Met nogal gebrekkig engels was het af en toe gokken wat die zei. De 4 uur duurde weer eindeloos. Daarna was thee pauze kreeg je wat te drinken en een stukje fruit. In begon van de dagen had ik heel veel trek maar dat verdween langzaam. Daarna om 6 uur begon laaste groepszitting en had je daarna de lessen van 1.5 uur. Ik denk dat ik dit nog het ergste van alles vond. Omdat je de 10 dagen je geloof niet mag volgen gaan ze hier de eerste paar dagen heel erg op in. Wat voor mij dus niet intressant was, ook moest je hier in meditatie houding zitten. Een echt speciale houding heb je niet meer recht op zitten is een must. Wat nogal moeilijk ging het voelde als of je lichaam te slap was hiervoor en pijntjes kwamen overal vandaan. Hierna moest je na dit nog tot 9 uur mediteren en dan naar bed, je was toen zo moe dat meditatie niet helemaal werkte.

Dag 2 begon weer vroeg, deze keer werd ik wel om 4 uur wakker en ging ik vol goede moet naar de hall op tijd. Wat weer goed blijkt een ochtend mens ben ik zeker niet. De ochtende voelde zwaar en was ik nog heel moe. De meditatie ging al iets soepeler je gedacht bleef misschien een paar minuten hangen en dan was het weer weg. Er werd al gezegt dat je op dag 2 echt denkt waarom doe ik dit, dat was precies mijn gedachten. Waar de fack ben ik aan begonnen? Pijn overal, mediteren door alleen op je adem te letten wat voor zin heeft dat nou? Je had veel vragen en begon na te denken of dit wel iets voor jou was toch gaan we maar door. Na ontbijt kregen weer zelfde opdracht , door oke te zijn met het weg vagen van je gedachten. Langzaam begon je te merken dat je focus langer bleef. De pijn bleef en zitten was nog steeds vreselijk. De uren duurde lang. Verveeld raakte ik, op zoek om iets te doen in pauzes en het besef kregen dat hier echt alleen zit eigenlijk. Het voelde als een gevangenis alles werd voor je bepaald en je zat letterlijk op gesloten in klein gebeid. Vreselijk na 5 maanden de totale vrijheid ervaring was dit een van de zwaarste dingen voor mij. Ik werd gek van idee dat ik niet weg kon. Blij als dag voorbij was en je kon slapen. In begin viel snel in slaap.

Dag 3 begon, iedereen had al door dat bij eerste bel opstaan niet nodig was en bleef op ze eigen kamer vaak mediteren. Hier zit je op een bed die wat beter zat dan zo'n matje op de grond. Ook kon je hier tegen de muur aan leunen wat zorgde voor iets meer comfort. Wel merkte ik dat me gedachten zeker 10 minuten kon blijven en dan pas weg ging. Ook was je oke met dat je gedachten weg ging af en toe en kreeg je het snel weer op een focus. Dat was een heerlijk gevoel. Na ontbijt veranderde de meditatie een beetje, we moesten ons nu focus alleen op ons neus en hoe de lucht in neus kwam. Door welk neusgat het kwam, waardoor je een soort van ging lachen in jezelf want je merkte dat eigenlijk altijd maar door een ging. Van die domme dingen waar je normaal nooit bij stil zou staan. De dag ging al langzaam iets sneller en de pijn begon al beetje af te nemen, je wist hoe chil kon zitten. Na de lezing in avond begon het weer te veranderen, je moest gaan voelen wat voor gevoel er op driehoek van neus en bovenlip kwam. Dit klinkt heel raar maar als focus goed is ga je voelen dat er gewaarwording zich af spelen op je lichaam. Druk, pijn, tintelingen en warmte dat soort dingen. Je focus begon meer te worden en je merkte als je gedachten afdwaalde het vaak ging over meditatie en niet over random dingen.

Dag 4 begon, ik had voor mezelf besloten dat ochtend meditatie niet helemaal mijn ding was dus ik altijd een beetje uit sliep en ipv 2 uur 1 uurtje meditatie ging doen. Ook was ik zo moe , het kost zoveel engerie om je zo te focus terwijl het klinkt alsof je de hele dag niks doet is het echt heel zwaar. Tot 2 uur ging meditatie opzelfde manier door. Daarna hadden les van 3 uur over de echte vipassana manier. Wat er op neer komt dat je geen verlangens en afkeer moet hebben, je onbewust zijn is niet onbewust. Deze reageerd altijd op alle gewaar wordingen die er zijn op je lichaam. Als je hier oke mee bent zal je onbewust er niet meer op reageren waardoor je geen nieuwe sangkaras opbouwt. Geen nieuwe verlangens of afkeer meer dus. Hierdoor zouden je oude sangakaras naar boven komen en ook hierbij moest je geen verlangens en afkeer hebben. Hierdoor bereik je de verlichting. 'S avonds begonnen we met deze meditatie, wat bizar is om te voelen dat eigenlijk elk moment van de dag er zo veel waarnemen afspelen op je lichaam. Ook begon de groepszitting nu te veranderen, 3 keer per dag moest je een uur lang in dezelfde positie zitten. Geloof me dat is killing na 40 minuten begint alles pijn te doen. Je wilt niet opgeven dus blijft zitten maar de pijn is bijna ondragelijk. Het doel om te leren dat ook dit over gaat.

Dag 5 werd ik goed wakker en had ik voor het eerst zin in meditatie ook omdat we nu bij het echte deel aan kwamen. Ook was het nu echt een uitdaging en begon je ook echt het nut ervan in te zien. De dag ging sneller voorbij, ook dacht ik pff mensen die dit 5 dagen doen dat is niks. Dan heb je eigenlijk niks bereikt. Ik was ook oke met de stilte je mist dat je verhaal met iemand kan delen. Maar toch ga je bij alles even wat meer stil staan dan normaal. Je zit echt opgesloten in je eigen hoofd. Wat je merkte is dat fijn was om geen sociale verplichtingen te hebben, niet te hoeven praten , niet leuk te doen en niet te hoeven lachen of iemand moeten aan kijken. Wat is het eigenlijk fijn om dat even niet te hebben. Ook is het heel bijzonder omdat dit ook echt mee te maken. Misschien kunnen julie het voorstellen maar echt mee maken die kans is heel klein.

Dag 6 's ochtends was ik weer heel moe, je merkte dat iedereen wat laxer werd. Vroeg opstaan zat er niet meer in, iedereen bleef op ze kamer vaak. Rond half 6 begon iedereen rondjes te lopen, om proberen wakker te worden. Het eten veranderen elke dag een soort van zodat jebniet alleen het zelfde eet maar iedereen begon ziek te worden. Mensen zagen er slecht uit en tijdens de meditatie rende mensen naar buiten voor de wc. De eerst 5 dagen had heel erg laast van me keel dus moest ik vaak naar buiten om water te drinken en middeltjes te nemen. Medicijnen nemen was geen optie want dat mocht niet in combi met de meditatie. Chinees middeltjes werkte niet heel goed dus kreeg van alles en nog wat. Het was nogal irritant omdat het heel erg kriebelde en nogal aflijden van de meditatie , na dag 5 ging het wat beter maar begon ook ik ziek te worden. Moe en een beetje koorst ook me buik was het er niet mee eens. De meditatie ging wel goed, me focus bleef rond 30 min goed daarna moest ik even bewegen of even diep adem om soort van wakker te worden.

Dag 7 's ochtends was weer zwaar en voelde ik me al niet top, de eerste groeps meditatie ging niet lekker. Na 40 minuten begon ik in huilen uit te barste omdat me lichaam zo'n pijn deed. Me reuma ging niet lekker en was het een begin van een aanval. Na overleg met de leraar mocht ik me medicatie nemen. Op bed proberen om wat te rusten en ligend te mediteren. Dit werkte niet echt dus ben ik maar gaan slapen. Daarna moest ik weer naar groeps zitting maar kreeg ik wel een stoel. Ik voelde al dat een beetje high werd de komende 3 uur was ik ongelofelijk high van me medicatie. Leukste dag gehad, ik heb hard gelachen met mezelf. Alles was grappog en had me ogen vaak open. Ik zat te denken wat zijn hier eigenlijk als soort aliens aan het doen. Ik had de leukste gedachtens. Na pauze van 5 uur ging het weg en werd s avonds alles al beter. Ook leer je met de meditatie goed met je pijn om te gaan en het werkte ook echt, ook voor me reuma. Wat heel fijn is.

Dag 8 ging meditatie goed en was eigenlijk niet veel spannends. Je kreeg nog wat meer info en we gingen nog wat dieper nu was het niet alleen het oppervlakte waar je je op moest focuses maar ook daar onder. Als je oke was met alle gevoelens kreeg je een free flow door je lichaam. Wat voelt als douche van tintelingen. Dit is soort van groot punt wat je wil bereiken, wat ook gevaarlijk is omdat nu verlangens krijgt naar dit. Waardoor staptje terug gaat voor je gevoel maar eigenlijk ver vooruit schiet omdat je nu bij je diepe verlangens komt. Wel had beetje het gevoel dat erbij mij niet veel op kwam. Ik had verwacht dat het mentaal heel zwaar zou zijn maar dat viel zo erg mee. Ik begon me langzaam echt te vervelen omdat meditatie elke keer zelfde was en er niet echt verandering ontstond. Op naar de leraar om te vragen of goed was, hele duidelijk antwoorden kreeg je van hem niet. Het was altijd vaag antwoord waar je eigenlijk geen idee van had wat je er mee moest. Wat meditatie uurtjes geskipt en veel buiten gezeten, gewoon even nadenken en even wat anders. Wat ook bizar was dat de gevoelens van geluid nu zo sterk zijn, rond dag 6 begin je geluid al snel heftig. Je voelt het echt binnen komen zelf het soft geluid van de vogels hoor je heftig. Langzaam begin je het te voelen als golven wat een apart gevoel is.

Dag 9 vol goeie moet erin omdat volgende dag we weer mochten praten. Ook hier ging meditatie goed maar was ik weer verveeld. Weer wat rond gelopen, wordt je ook gek van ik heb daar in al die dagen het rondje wel 1000 keer gelopen denk ik. Het was een best klein rondje en we hadden ook niet echt een mooi uitkijk punt dus veel zag je ook niet. Je begon de raarste dingen te doen om je tijd te spenden. Douche 2 keer per dag, je hele backpack wassen. Me kamer opruimen elke dag, vegen en elke dag was een beaty salon. Je verveelde je dood in de pauzes, zelf deze uren duurde heel lang. Wat raar was als bezig was op dag met door komen ging het sloom maar als 's avonds in bed lag was de dag eigenlijk voorbij gevligen. Het echt gevangenis gevoel begon deze dag ook weer meer naar boven te komen. Wel waren de afgelopen dagen de avond lezingen wat intressanter. Er werd in gegaan op de techniek maar ook op hoe wij eigenlijk leven. Hoe grote ego we eigenlijk hebben en dat eigenlijk alleen van ons zelf houden, als van andere houden verwacht je altijd wat terug. Er werden dibgen gezegt dat je in begin echt dacht wat zeg jij nou? Dat is niet zo, dat is wel een heel slecht beeld van mensheid maar eigenlijk was toch allemaal waar als je er bij na ging denken.

Dag 10 yeaahh de dag dat weer mogen praten!! Eerst alleen de ochtend overleven. Om 10 uur mocht je praten dus je focus was minder want wat was het eigenlijk weer spannend om te mogen praten. Om 10 uur ging de gong en ik rende bijna naar buuten. Er was een nederlandse vrouw waar kort voor meditatie had gepraat die ook nederlands was. Wij kwamen eruit en begonnen meteen te ratelen tegen elkaar, als gekken begonnen van eene verhaal naar andere verhaal. Ook naar de rest om iedereen te leren kennen, toen ik vertelde dat ik 19 was keek iedereen even op. Ik kreeg veel vragen hoe hier op kwam en dat ze heel knap vonden. Veel mensen denken op die leeftijd nog niet over na. Wat ook wel bleek want de jongste na mij was stuk ouder. We moesten nog 3 uur mediteren deze dag en rest was pauze. Je kon je wel voorstellen dat de meditatie nergens meer op sloeg je zat vol energie en verhalen dus je focus was er niet echt meer. Ook was ik er wel klaar het was afgelopen en enig waar we met ze alle aan konden denken was weg en weer vrijheid hebben.



Na alle verhalen besefde ik me goed dat mijn uren niet zo heftig waren en dat het eigenlijk een super goed tekenen was. Ik twijfelde daar heel erg over en dacht vaak misschien ga ik niet diep genoeg of lukt het gewoon niet. De dagen daarna begon ook echt te beseffen wat daar allemaal gebeurt is en wat het eigenlijk allemaal betekend. Wat heb ik geleert? Dat ik heel gelukkig ben met wie en wat ik ben, wie ik om me heen heb en waar ik in het leven voor sta. Hoe fijn dat eigenlijk is om dat echt te beseffen is bizar.

Het was een ervaring die ik nooit zou vergeten en me mooie dingen heeft laten beseffen, ben ik echt veranderd? Nee geen spat, ik denk dat nog beter weet wie en wat ik ben. Ook dat ik hier helemaal prima mee ben. Mijn keek op het leven en naar dingen is misschien wel klein beetje veranderd. Het boedisme in pure vorm heeft veel mooie gedachtens en dat wil ik wel graag vast houden.

Ps. Ik kon nog veel meer schrijven maar dan blijf ik meer door gaan, ook zijn er dkngen die je daar echt ervaart wat heel meoilijk is om op te schrijven. Het was een bizar achtbaan van gevoelens en ervaringen.

Xoxo